Zachowek jest instytucją prawną, której celem jest ochrona ustawowych spadkobierców. W przypadku, gdy osoba zmarła przekazała swój majątek na mocy testamentu lub wcześniej na mocy darowizny osobom, które nie zaliczają się do ustawowych spadkobierców, pomijając przy tym najbliższych krewnych, prawo do zachowku chroni ich interesy. Komu przysługuje zachowek, kto nie ma do niego prawa i w jakiej wysokości przyznawany jest zachowek osobom do niego uprawnionym?
Komu należy się zachowek, a kto do zachowku nie ma prawa?
Co do zasady prawo do zachowku przysługuje zstępnym (dzieciom i wnukom), małżonkowi oraz wstępnym (rodzicom), czyli osobom, które dziedziczą majątek zmarłego zgodnie z zasadami opisanymi w kodeksie cywilnym. Zachowku z kolei nie otrzymają:
- osoby wydziedziczone
- osoby uznane za niegodne dziedziczenia – powód musi być jasno określony w dokumencie
- osoby, które odrzuciły spadek
- osoby, które zrzekły się spadku
- małżonkowi w separacji
- małżonkowi, co do którego został wniesiony pozew o rozwód z orzekaniem o jego wyłącznej winie
- osoby, które otrzymały darowiznę o wartości nie mniejszej niż wartość przysługującego im zachowku
Jak oblicza się wysokość zachowku?
Wysokość zachowku oblicza się między innymi na podstawie wartości przysługującej części spadku – osoby małoletnie bądź pozostające na stałe niezdolne do pracy uzyskują 2/3 tej wartości, pozostali 1/2. Pod uwagę branych jest wiele czynników, np. substrat zachowku.
Uzyskanie zachowku możliwe jest na drodze ugody (szybsze i tańsze rozwiązanie) lub pozwu cywilnego. W drugim przypadku sprawy wymagają cierpliwości, szczególnie w sytuacjach, gdy zasądzony zachowek odzyskuje komornik na drodze egzekucji komorniczej.
Artykuł powstał przy współpracy z Kancelarią Prawną Temida.
Fot. Shutterstock.
0 komentarzy
