Z miesiąca na miesiąc przybywa pozwów osób, które przed laty podpisały umowę o tzw. kredyt frankowy. Kredyty te znacząco różnią się od kredytów walutowych – część zapisów w umowie stanowią klauzule niedozwolone, a należą do nich klauzule spreadowe. Dowiedz się, czym jest klauzula spreadowa i dlaczego jest ona podstawą do unieważnienia kredytu frankowego.
Czym jest klauzula spreadowa w umowach kredytowych?
Gdy przed kilkunasty laty popularne były kredyty frankowe, funkcjonowały dwa rodzaje umów:
- o kredyt indeksowany do franka szwajcarskiego – kredytobiorca otrzymywał pożyczaną kwotę w PLN, jednak kwota ta była przeliczana według bankowej tabeli kursów walut do CHF po cenie kupna; kredytobiorca spłaca raty w wysokości obliczanej na podstawie ceny sprzedaży
- o kredyt denominowany do franka szwajcarskiego – kredytobiorcy wypłacano kapitał w PLN, jednak kwota ta w umowie kredytowej wyrażana była w CHF po cenie kupna; z kolei przy obliczaniu comiesięcznych rat obowiązywała cena kupna waluty
Różnice między ceną kupna a ceną sprzedaży waluty nazywamy spreadem, a zapisy w umowie, które uwzględniały spready klauzulami spreadowymi.
Klauzula spreadowa podstawą do unieważnienia kredytu frankowego
Unieważnienie umowy kredytowej możliwe jest po wykazaniu, że została ona zawarta w sposób wadliwy, nieważny. Podstawą do tego są klauzule abuzywne (niedozwolone), do których w przeważającej większości zaliczają się również klauzule spreadowe. Ich abuzywność wynika najczęściej z samodzielnego ustalania kursów walut, co z kolei generuje dodatkowe wynagrodzenie dla banków. Stosowanie bankowych tabeli kursów walut zamiast tabel NBP zrywało z transparentnością, które są obligatoryjne w umowach konsumenckich. W związku z tym abuzywność klauzuli spreadowej bardzo często jest podstawą do unieważnienia kredytu indeksowanego lub denominowanego do franka szwajcarskiego.
Artykuł powstał we współpracy z Kancelarią Adwokacką Pręda.
Fot. Shutterstock.
0 komentarzy
